Feyenoord City heeft een schreeuwende minderheid nodig

Al jarenlang wordt in Rotterdam gesteggeld over een nieuw stadion voor Feyenoord. Terwijl de plannen de afgelopen jaren veranderden en groter werden, bleven de betrokken partijen lijnrecht tegenover elkaar staan: het sentiment tegenover het grote geld, de schreeuwende minderheid versus de zwijgende massa, supporters tegenover bestuurders. Goed en wel bezien is de kern van die strijd een ontbrekend stukje informatie: wat maakt een nieuw stadion de beste optie voor deze club?

In oktober 2012 uitte ik voor het eerst mijn zorgen over de stadionplannen (toen nog ‘Het Nieuwe Stadion’). Stadiondirecteur Jan van Merwijk had in die periode op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat er een nieuw stadion gebouwd moest worden, maar hoe die keuze tot stand was gekomen, bleef voor supporters ondoorgrondelijk. De initiatiefnemers van renovatieplan Red De Kuip werden weggezet als sentimentele voetbalsupporters zonder kennis van zaken, maar nooit werd uitgelegd waarom nieuwbouw voor Feyenoord een betere keuze was dan renovatie. Ook niet in de e-mail die Feyenoord aan alle supporters stuurde. En op de vragen die ik naar aanleiding daarvan aan Feyenoord stelde, kreeg ik helaas nooit antwoord.

Nieuw plan
We zijn nu vijfeneenhalf jaar verder en eigenlijk ben ik in de tussentijd geen steek wijzer geworden. Jarenlang kabbelde de discussie voort en werden er nieuwe plannen gemaakt. Het was lang relatief rustig, en heel eerlijk gezegd was ik er zelf ook wel een beetje klaar mee. Maar inmiddels ligt er nieuw plan. En dat is geen stadionplan meer, maar een gebiedsplan. Dat betekent dat het niet meer gaat over een voetbalstadion voor een voetbalclub, maar om de ontwikkeling van een hele wijk. Een wijk met huizen, scholen, hotels, horeca, winkels en o ja, ook een stadion. Een gloedjenieuw hypermodern stadion dat een duizelingwekkende 422 miljoen euro kost.

Die verpakking als gebiedsplan heeft voordelen. Ten eerste omdat het gewoon heel belangrijk is dat Rotterdam-Zuid een impuls krijgt. Daar kan geen Rotterdammer het mee oneens zijn. Daarnaast is het voor de gemeente veel makkelijker om een gebiedsplan te steunen dan een stadionplan voor een commerciële voetbalclub (de gemeente heeft inmiddels dan ook honderdvijfendertig miljoen euro toegezegd). En ten slotte – vergeef me de scepsis – omdat het de Feyenoord-supporter tot een veel minder belangrijke stakeholder maakt. Bij een gebiedsplan betrek je immers de wijk waar het om gaat. Zo kunnen bewoners en ondernemers uit de buurt zich op dit moment weer aanmelden voor een klankbordgroep. Ondertussen is de communicatie met supporters nog steeds minimaal.

Begrijp me goed, ik vind die gebiedsontwikkeling een topidee. Laten we vooral niet zomaar een stadion (ver)bouwen, maar nadenken over hoe het stadion zo goed mogelijk kan bijdragen aan de omgeving. Maar het rechtvaardigt niet dat die ene cruciale vraag al die jaren niet wordt beantwoord. Want ook binnen een gebiedsplan had een gerenoveerd stadion prima gepast toch? Of misschien niet. Maar dat zou ik nou juist zo graag eens willen weten.

De relatief gelaten houding van supporters in de eindeloze stadiondiscussie lijkt voorbij. Sinds bekend werd dat de club allerlei leningen afsluit om de nieuwbouw te kunnen financieren, wakkert het protest weer aan. De torenhoge kosten, leningen bij buitenlandse banken en het ontbreken van de uitleg waarom dit nu allemaal écht het beste is voor de club: het wekt allemaal weinig vertrouwen.

Ik heb niet de illusie dat ik het hele Feyenoord City plan-doorgrond. Hoe goed die plannen werkelijk zijn, kan ik niet beoordelen. Wel zie ik wat er misgaat in de communicatie met supporters. Er is weinig tot geen betrokkenheid en het draagvlak lijkt op dit moment een nieuw dieptepunt te raken. Ook de officiële supportersvertegenwoorders zijn ontevreden over de communicatie over Feyenoord City. Alle kritiek ten spijt verandert er niets en komen er vooralsnog geen antwoorden op prangende vragen. Het clubbestuur en Feyenoord City lijken alleen maar meer afstand te nemen van supporters doordat ze critici steevast wegzetten als mensen die alleen vasthouden aan sentiment en blijven benadrukken dat het slechts gaat om een kleine minderheid van supporters met een grote mond.

Wat betreft dat eerste punt: natúúrlijk gaat het om sentiment! De Kuip is één van de belangrijkste – misschien wel allerbelangrijkste – iconen van onze club. Het is een pijler waar de clubcultuur zwaar op leunt. Het is niet zomaar een gebouw, maar een symbool voor alles wat supporters aan elkaar en aan Feyenoord bindt. Dat sentiment kun je dus niet afdoen als een hoop gejammer, maar is een heel relevant onderdeel van de discussie. Als het inderdaad nodig is om het stadion te vervangen door een nieuwer exemplaar, dan sla je een gat in het gevoel van verbondenheid. In de plannen zou moeten staan hoe dat gat wordt opgevuld.

Het argument van de minderheid met grote mond vind ik veel te makkelijk. Directeur Jan de Jong haalde onlangs weer eens de ‘stille meerderheid’ uit de kast. Dat is de tegenhanger van de schreeuwende minderheid, de groep supporters die je niet hoort, maar die alles over het algemeen wel prima schijnen te vinden. Ik denk dat er inderdaad een groep is die je niet zo vaak hoort in de discussie, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de directeur van Feyenoord (of wie dan ook) kan bepalen welke mening die groep is toegedaan.

Als de directie de mening van de meerderheid van de supporters als argument wil gebruiken in de communicatie over de plannen (prima idee overigens), dan is het voor mij een groot raadsel waarom we die stille meerderheid niet even om hun mening vragen. Kleine moeite, groot plezier, zou ik zeggen. En Feyenoord City slaat er twee vliegen in één klap mee: supporters voelen zich betrokken als ze hun mening en wensen mogen delen en als die meerderheid inderdaad fan is van de voorgestelde nieuwbouw dan lijkt me dat een enorme opsteker voor Feyenoord City.

Nog veel beter dan een onbekende stille meerderheid zou voor Feyenoord City overigens een enthousiaste schreeuwende minderheid zijn. Een groep invloedrijke ambassadeurs, supporters(groepen) naar wie geluisterd wordt, die achter de plannen gaan staan. Dat lijkt op dit moment totaal onhaalbaar. Maar wie weet wat er gebeurt als die ene vraag nu eindelijk eens goed wordt beantwoord.

sportknowhowxl.nl