Zo, de bankiers van Goldman Sachs gaan dus de nieuwe Kuip financieren. Goldman Sachs. Hmm. Ik legde de naam even op mijn tong. Nee, het smaakte niet. Powerkapitalisten. Cowboybank. Snoeiharde geldwolven.
Tot zover mijn onderbuik, nu de feiten. Het is ook gewoon een grote Amerikaanse investeringsbank, die zich aan de wet moet houden. Toch? Ik belde een oude kennis, deskundige bovendien, want ze is werkzaam in de top van ons nationale bankwezen. ,,Bij Goldman Sachs werken de meest briljante mensen. Maar ze zijn ook de grootste slavendrijvers onder de bankiers. Goldman Sachs heeft een heel slechte reputatie. Bij die bank bedachten ze voor de bankencrisis al die exotische producten waar zoveel mensen door in de financiële problemen zijn geraakt.”
Oef. Dat hakte erin. En ze was nog niet eens uitgepraat.
,,De financiering van de Kuip kan problematisch worden. Dit soort projecten valt vaak duurder uit dan verwacht, dus de financiering wordt al gauw kantje boord. Weet dan vast dit: van Goldman Sachs is geen coulance te verwachten. Dan had je beter een Nederlandse bank kunnen hebben. Daar kun je dan, met hulp van politici, nog wel mee wheelen en dealen.”
Ik wilde het gesprek afbreken, maar mijn oude vriendin – geen voetballiefhebber overigens – had nog een toegift.
,,Goldman Sachs heeft zich rond de bankencrisis het asociaalst gedragen van allemaal. Daar zou ik dus nooit een baan willen hebben. Een vriend van me is er onlangs wel gaan werken, tot mijn grote verrassing. ‘Waarom doe je dat, man? Nu kun je jezelf echt niet meer in de spiegel aankijken’, heb ik hem gezegd.”
Lekker dit. Dat wordt dus hopen en bidden dat het goed komt. Maar laat de verantwoordelijken voor deze deal in ieder geval nu reeds beseffen dat wij, áls dit tot ellende zal leiden, hen zullen achtervolgen. We zullen ze laten beven. Ze zullen wat beleven. Tot ze – stelletje oliebollen! – op een dag daar staan waar ze horen: voor de rechter.
– Column Wessel Penning –