Ik ben in het verleden commercieel directeurIk word bij Qurrent mede-directeur voor drie dagen per week samen met Isabelle Spindler en Serge van Lier en blijf mijn consultancy- en marketingactiviteiten erbij doen. Ik ga door als adviseur bij o.a. KPN en blijf bij SBS de acquisitie van sportrechten doen. Mijn laatste deal was het aankopen van de rechten op de kwalificatiereeks voor het EK en WK vrouwenvoetbal.
Qurrent is een energiebedrijf dat sinds 2013 actief is. We zitten nu op 140 duizend afnemers en zijn onlangs voor de vierde keer uitgeroepen tot groenste leverancier van Nederland. Sinds dit seizoen zijn we voor vier jaar shirtsponsor van Feyenoord. Ons partnership werkt tot nu toe uitstekend. We zijn heel blij met elkaar. Er is sprake van een goed en gezond huwelijk.
Voor ons is vooral het merk Feyenoord en de fanbase van de club aantrekkelijk. We ondernemen allerlei acties om de fans van Feyenoord bewust te maken van het belang van groene energie en hoe wij daar als energieleverancier in kunnen voorzien. We willen Nederland verder verduurzamen en als shirtsponsor laten we zien dat wij Feyenoord een goed hart toedragen en vanzelfsprekend hopen wij dat de fans op hun beurt óns een goed hart toedragen en naar ons willen overstappen. Dat is goed voor Qurrent, en goed voor het gebruik van groene, duurzame energie in het algemeen.
Qurrent profiteert ontegenzeggelijk van de populariteit en uitstraling van Feyenoord, maar zelfs als we elke Feyenoord-fan, en dat zijn er veel, kunnen overhalen onze energie te gebruiken, dan zijn we nog niet de grootste. Grote spelers op de energiemarkt als Nuon, Eneco, zijn niet echt zomaar te achterhalen. van Feyenoord geweest en het is grappig om nu in een andere functie als vertegenwoordiger van hoofdpartner Qurrent bij de club terug te keren. Gezellig ook. Ik ken directeur Jan de Jong nog goed uit zijn NOS-tijd en ook commercieel directeur Mark Koevermans ken ik al lang. Eigenlijk is het weer business as usual.
Over een paar jaar wordt hopelijk begonnen met de bouw van Feyenoord City, en Qurrent heeft de ambitie om daarin mee te groeien. Feyenoord City is belangrijk voor de stad Rotterdam, de regio, de sponsors en natuurlijk de club zelf. Met het nieuwe stadion krijgt Feyenoord meer financiële armslag en uitstraling en veel meer en betere faciliteiten, maar het idee dat Feyenoord dankzij Feyenoord City kan uitgroeien tot een internationale topclub, is luchtfietserij. Feyenoord kan straks prima meedoen in de top van Nederland en incidenteel een Europese topprestatie leveren zoals Ajax vorig jaar, maar de krachtsverhoudingen in Europa zijn, vooral financieel, dusdanig gewijzigd dat de grote vier, Spanje, Italië, Duitsland en Engeland, bijna niet meer te achterhalen zijn. Niet voor Ajax, niet voor PSV, niet voor Feyenoord. Je moet wel reële doelstellingen schetsen, niet aan illusiemarketing doen, dat heeft geen nut.
Wat voor de clubs geldt, geldt voor Oranje. Zeker, voetbal is ook een golfbeweging en misschien worden we over twee jaar wel weer tweede op het EK. Maar op dit moment bevindt ons voetbal zich in een diepe crisis en zijn we in Europa hopeloos op achterstand gezet. Met het pamperen van spelers, het alsmaar polderen, het niet durven nemen van besluiten en het spelen op kunstgras is de afgelopen jaren alles overboord gezet waar het Nederlands voetbal ooit sterk in was: het opleiden van spelers met een briljante techniek en een winnaarsmentaliteit. Zoiets begint bij de junioren en eindigt bij de senioren, en lijkt in Nederland op elk niveau te zijn weggesijpeld. We zijn geen gidsland meer, maar volgland geworden. Zelfs het eigen publiek haakt af! De laatste interlands van Oranje, tegen Roemenië en Schotland, trokken nauwelijks een miljoen tv-kijkers. Dat is in jaren niet voorgekomen.
Erger nog dan het feit dat Oranje zich niet voor het WK in Rusland heeft gekwalificeerd, is het feit dat onze clubs de komende twee jaar niet meer automatisch zijn geplaatst voor de Champions League en de Europa League. Dat zet ons nog verder op achterstand en maakt de crisis nog dieper. De enige winst is dat iedereen zich inmiddels wel realiseert dat het roer radicaal om moet en dat er wijzigingen doorgevoerd moeten worden die structureel bijdragen aan het herstel van het Nederlandse voetbal. We hebben allereerst bestuurders nodig die niet kijken naar vandaag of morgen, maar naar de lange termijn en die over de eigen schaduw heen kunnen stappen. Vervolgens competities die onze spelers met veel meer weerstand confronteren en bovenal: weg met het kunstgras. Zolang onze clubs, als enige in Europa, op plastic blijven spelen, hoeven we ons geen illusies te maken.