Feyenoord City gaat zijn eigen goddelijke gang

Op woensdag 7 augustus publiceerde Stadslog.nl een ontluisterend verhaal over hoe Feyenoord City omgaat met participatie en draagvlak: ‘Feyenoord City gaat zijn eigen goddelijke gang’.
Op Twitter publiceerde @javisstjavisst een korte video.

Participatie dreigt wassen neus te worden
Op woensdag 20 juni jongstleden kwam de gemeenteraadscommissie Ruimtelijke Ordening van Rotterdam samen. Vrijwel unaniem werden er zorgen geuit over de gang van zaken bij Feyenoord City. Zelfs wethouder Adriaan Visser, die altijd positief over het project spreekt en daardoor voor de supporters steevast de kop van jut is, gaf aan dat er een hele forse opgave ligt voor Feyenoord. De grootste zorgen worden geuit over hoe weinig betrokken de supporters en omwonenden zich voelen bij het project (Participatie), met name als het gaat over het vervoer van en naar het nieuwe stadion (Mobiliteit). Dat zijn twee essentiële kritiekpunten, aangezien de gemeenteraad het belang hiervan nadrukkelijk heeft benadrukt in de position paper. (In dat document staan de voorwaarden die de gemeenteraad heeft gesteld als uitgangspunt voor haar verdere betrokkenheid bij Feyenoord City, zie pagina 5 van dat document). Mobiliteit en de participatie zijn dus de grootste kritiekpunten. ‘Worden de supporters wel goed meegenomen?’ vraagt de SP op 20 juni concreet. Ook Leefbaar Rotterdam en CDA – beide verklaard voorstander van de stadsontwikkeling en de steun aan de voetbalclub Feyenoord – dringen aan op het zoeken naar meer draagvlak voor Feyenoord City. De zorgen van de lokale politiek zijn niet onterecht. Ondanks vele initiatieven van Feyenoord City, in het laatste half jaar, om verschillende groepen te betrekken bij het project, lijkt het maar niet te lukken om dat broodnodige draagvlak bij supporters en bewoners te creëren. Hoe komt dat? Op welke wijze kunnen bewoners en supporters participeren? Wat gebeurt er met hun input? En wat wordt er verstaan onder participatie en betrokkenheid? Kortom, hoe zit het nu echt met die participatie van bewoners en supporters?

Dit achtergrondartikel bestaat uit twee concrete casussen waarmee geïllustreerd wordt hoe er over participatie wordt gedacht door Feyenoord City en door de betrokken supporters. De eerste casus is het persoonlijke verhaal van een oud-bestuurslid van de officiële supportersvereniging van Feyenoord. De tweede casus gaat over het niet verwerken van de door supporters gegeven input op een ‘bezoekersreis’. Uit beide casussen blijkt een duidelijk verschil van inzicht tussen de betrokkenen en Feyenoord City over wat je kan verstaan onder ‘participatie’. Ook blijkt er een duidelijk verschil in de verwachting van betrokkenen over hoe er door Feyenoord City wordt gehandeld naar aanleiding van participatie-bijeenkomsten en hoe er achteraf daadwerkelijk actie wordt ondernomen door Feyenoord City.

De betrokkene vanuit de supportersvereniging
De officiële supportersvereniging van Feyenoord, dat is FSV De Feijenoorder, staat al jarenlang officieel neutraal in wat genoemd kan worden ‘het stadiondossier’. Waar veel leden van de vereniging zich uitspreken in het publieke debat en openlijk voor- of tegenstander van een nieuw stadion zijn, houdt het bestuur zich op de vlakte. Tot het april 2017 is en de gemeenteraad twijfelt aan het geven van financiële steun aan Feyenoord City. Dit plaatst het bestuur dan op de eigen website: ‘FSV De Feijenoorder is gevraagd steun te geven, met name aan het plan voor een nieuw stadion voor de club. De vereniging kan die steun voor de plannen met de huidige inzichten niet geven. De vereniging heeft zich van meet af aan op het standpunt gesteld dat zij wil dat Feyenoord een financieel gezonde organisatie is en blijft. Met alle faciliteiten die bijdragen aan sportief succes. Het stadion moet een zo groot mogelijke impuls geven aan het spelersbudget en supporters moeten zich er thuis voelen.’

FSV De Feijenoorder is dan al jarenlang nauw betrokken bij het stadiondossier. We spreken een oud-bestuurslid, die wanneer we hem in juni 2018 spreken, niet meer de vereniging vertegenwoordigt. Wél heeft hij een hoop te vertellen – op persoonlijke titel. Wouter van Yperen (41 jaar) raakt in 2013 namens de supportersvereniging bij dit dossier betrokken. In april 2014 wordt besloten dat de Kuip zou worden vernieuwbouwd. De stichting 1 Feyenoord, waarin alle geledingen van club en stadion plus de supporters als adviseur zijn vertegenwoordigd, had dat besluit genomen na een verkenningsfase. Het consortium BAM en Siemens (Feyenoord Founders Consortium, FFC) krijgt de opdracht uiteindelijk gegund en De Feijenoorder krijgt een plek in de stuurgroep van het project. Wouter: ‘Ik was in die tijd namens De Feijenoorder degene die dit dossier deed. Ik was het aanspreekpunt voor de buitenwereld, het gezicht voor de gemeenteraad, voor de supporters en voor FFC. Ik ben samen met projectleider Hans Vervat op bezoek geweest bij gemeenteraadsleden. We kregen als vereniging alle stukken, alle inside information werd met ons gedeeld. Daar gingen we vanzelfsprekend zeer vertrouwelijk mee om.’

Het vernieuwbouw-project gaat uiteindelijk niet door. De oorzaak is meerledig. Ten eerste maakte de bouwer een aantal essentiële fouten maakt en het financiële gat werd te groot. Dit werd weer mede veroorzaakt doordat Feyenoord steeds met nieuwe eisen op de proppen kwam. Vanaf dag 1 was duidelijk dat vernieuwbouw voor de BVO Feyenoord en de stadionorganisatie niet het gewenste keuze was.

De voorzitter van de Raad van Commissarissen (RvC) van Stadion Feijenoord N.V., dat is René van Ierschot, besluit om in oktober 2015 zijn functie neer te leggen. Maar liefst 25 jaar, dus sinds begin jaren negentig, heeft hij in de RvC gezeten. Wouter heeft prettig met hem kunnen samenwerken. De RvC besluit dan om uit zijn midden Cees de Bruin als voorzitter te benoemen. Ook de commissaris vanuit de voetbalclub, dat was Gerard Hoetmer, ging zich actiever opstellen. Tot dan hield Hoetmer zich meer op de achtergrond. Wouter: ‘Nu belde hij mij op: of ik betrokken wilde blijven namens de supportersvereniging, ook nu bekend was dat het vernieuwbouw-plan niet door zou gaan. Ook de nieuwe president commissaris van het stadion Cees de Bruijn ging zich er actiever mee bemoeien. Samen trokken zij duidelijk de kar. Zij presenteerden zich duidelijk als de leiders die dit stadiondossier uit het moeras zouden trekken.’

Het vernieuwbouw-plan wordt opgevolgd door Feyenoord City. Van de zomer van 2015 tot de zomer van 2016 spreekt Wouter regelmatig met Hoetmer en de projectorganisatie achter Feyenoord City. Hij krijgt als één van de eersten de schetsen van het Feyenoord City plan gepresenteerd. Wouter: ‘Er waren drie opties in de race. Eén daarvan was ‘de Strip’. Toen zijn ze de drie scenario´s gaan ranken middels een meetlat met hierin zaken als bouwtijd, kosten, risico’s, veiligheid, financiële upward, etc. Uiteindelijk kwam de Strip uit de bus als beste optie. Maar of er los van het uitdelen van wat punten daadwerkelijk serieus onderzoek achter schuilde, dat betwijfelen we. Zeker nadat we later begrepen dat OMA een stadion aan het water wilde en anders niet meer meedeed. Op een presentatie in april 2015 werd ons middels zes punten op één slide uitgelegd waarom vernieuwbouw het niet was geworden. Mijn gedachte was toen: laat maar gaan, de business cases van de verschillende varianten komen binnenkort beschikbaar. Dan zien we de cijfers. Maar helaas: nog altijd weten we niet hoe renovatie in combinatie met gebiedsontwikkeling zou hebben uitgepakt.’

Veel informatie wordt afgeschermd. Ook nu nog krijgt FSV De Feijenoorder niet alle gewenste informatie. En wat ze te zien krijgen is op kantoor van Feyenoord City en mogen ze niet meenemen om de informatie zelf te (laten) toetsen. Dat maakt het voor hen onmogelijk om hun rol te vervullen. En dat maakt het ook onmogelijk om bij te dragen aan meer draagvlak voor het plan. Immers, als je zelf niet kunt vaststellen dat het voorliggende plan het beste plan is voor de toekomst voor Feyenoord, hoe kun je dat dan verkopen aan je achterban?

Drijvende kracht achter het plan is projectleider Frank Keizer, die via een onderhandse gunning deze opdracht heeft verkregen. Feyenoord-commissaris Gerard Hoetmer is overigens duidelijk richting Wouter over betrokkenheid van supporters. Als er vragen worden gesteld over genomen beslissingen, dan luidt het antwoord: “we gaan niet terugkomen op genomen beslissingen. Dit proces is geen democratie. Jullie zijn slechts één van de vele stakeholders.” Duidelijk is dat De Bruin en Hoetmer weinig ophebben met het daadwerkelijk betrekken van supporters. Deze handelswijze is aan de projectleiding van Feyenoord City overgedragen.

Wouter: ‘Ik heb negen keer met Feyenoord City gesproken. We werden wel meegenomen in hun verhaal, maar het was vooral Frank Keizer die aan het woord was. Op de vragen die we stelden zeiden ze meestal dat ze het antwoord in die fase nog niet konden geven. Echt input verwachtte hij niet van ons: het waren presentaties, die hij vaak al eerder aan andere gremia had gegeven.’

Wouter en zijn medebestuurslid (ze gaan doorgaans samen naar de bijeenkomsten) krijgen met de tijd steeds minder het gevoel dat de inbreng van De Feijenoorder gewaardeerd wordt. De gesprekken die ik heb gehad, waren gesprekken om te turven voor het ‘participatiedashboard’. Hierop houdt Feyenoord City bij hoe vaak ze aan participatie doen. Dat is namelijk een onderwerp wat door de gemeenteraad als belangrijk is bestempeld. Maar het aantal gesprekken zegt niets over de mate van betrokkenheid, over onze informatiepositie en in hoeverre onze input wordt gebruikt. Door dit dashboard weet ik nu dus dat ik negen keer in gesprek ben geweest. Ik hield het zelf natuurlijk niet bij. Zelfs een informatieavond voor omwonenden, waarop ik een kwartiertje met iemand sprak, werd meegeteld. Zoiets doe je toch alleen maar bewust met een bepaald doel?’

In de zomer van 2016 stopt Wouter met zijn drukke werkzaamheden in het stadiondossier. Het dossier bleek moeilijk te combineren met een fulltime baan en een gezin. Wouter: ‘Ik zie betrokkenheid als de kans dat je echt mee mag denken, dat je input wordt meegenomen. Dat ze je zien als een partij met een bepaalde expertise. Dat je onderdeel bent van het project door daadwerkelijk ergens zitting in te nemen en zo ook een goede informatiepositie krijgt. Als supportersvertegenwoordiger hoef je geen besluiten te nemen. Dat ambiëren we ook niet. Daar zijn bestuurders voor. Maar bij Feyenoord City beperkte het zich tot publieksvoorlichting. Adviezen over het proces, over communicatie, over stakeholdermanagement werden in de wind geslagen. Prima overigens. Maar je ziet wel dat draagvlak, gevoel van betrokkenheid nu een probleem is. In die zin verloopt het volledig conform mijn verwachtingen.’

Wouter: ‘De grootste klap in het gezicht was toch wel dat ik lang hoorde dat de keus tussen vernieuwbouw en een nieuw stadion nog niet was gemaakt. Zowel van de projectorganisatie als door functionarissen van de club. Vervolgens lees ik in november 2016 in de krant dat vernieuwbouw nooit onderdeel van de opdracht is geweest. Ik zit daar in mijn vrije tijd en dan blijkt dat ze een jaar lang tegen je hebben zitten liegen. Doelbewust, ze geven je het idee dat je participeert, dat je inbreng mag geven. Maar dan blijkt dat ze niet eerlijk waren over hun opdracht. Terwijl onze belangrijkste boodschap altijd hetzelfde was: integer proces, met open vizier zoeken naar de oplossing die voor Feyenoord de beste was. Integer was het dus niet. Een open vizier ook niet, want vernieuwbouw in combinatie met gebiedsontwikkeling is nooit onderzocht en OMA wilde per se een iconische locatie. En of dit de beste oplossing voor de toekomst van Feyenoord is zullen we nooit weten want er is maar één optie onderzocht. En die optie is een plan op de meest complexe locatie, waar je te maken hebt met bouwen boven water, geen ideale OV-infra, gelegen aan een corridor van gevaarlijke stoffen, boven een waterleiding en het stadion moet dienen als waterkering.’

De workshop mobiliteit
In januari 2018 is er een workshop over mobiliteit. Het wordt aangekondigd als ‘bezoekersreis’. Dit staat in de uitnodiging: ‘Wat gaan we doen? We gaan de reis beschrijven die supporters maken naar de Kuip toe, hoe ze die beleven en waarom ze daarvoor kiezen. Vragen die we willen bespreken zijn; Hoe kom je vanuit je huis naar het stadion? Welke keuzes maak je? Wat voor dingen kom je onderweg tegen en wat kunnen we wellicht verbeteren? Tijdens het in kaart brengen van de reis naar het stadion horen wij graag wat de ervaringen en wensen zijn van de supporters.’ Benieuwd als ik ben, meld ik me aan.

Bij de start van de avond geeft de organisatie aan dat de inzichten die de consultants van Feyenoord City opdoen worden meegenomen in het uiteindelijke ontwerp van het stadion en omgeving. In verschillende groepjes (autobezitters/ov-gebruikers/(visueel) gehandicapten) worden de ongeveer twintig aanwezige supporters door Feyenoord City ondervraagd. Deze tweede casus gaat over specifiek de groep ‘auto parkeren dichtbij’. Daarbij is het volgende van belang om bewust van te zijn: in januari gingen er geruchten de ronde over parkeerplaatsen op vijf kilometer afstand van het stadion waar je als supporter verplicht gaat worden om te parkeren. Je bent dan verplicht om je weg naar het stadion te vervolgen in een bus, die pas vertrekt wanneer die vol is.

Wanneer gespreksleider Joep Lax (consultant Feyenoord City) aan de supporters voorlegt hoe ze de reis naar het stadion zullen ervaren als het met zo’n bus geregeld is, geven de supporters unaniem aan dat dit geen reële optie is. Alle voordelen van met de auto komen worden dan immers teniet gedaan. De autobezitters geven aan dat de belangrijkste reden om met de auto te gaan de vrijheid is. Je vertrekt thuis zelf hoe laat je wilt, je vertrekt ook weer uit het stadion wanneer je wilt. Je parkeert daar waar je het zelf prettig vindt, rekening houdend met de loopafstand naar het stadion en de eventuele files na afloop. Niemand ervaart problemen. De supporters hebben deze vrij duidelijke kritiek geuit aan Feyenoord City, die ermee aan de slag zou gaan. Het was een constructieve avond, waarin de supporters hun zegje konden doen.

In de maanden die volgen is Feyenoord City achter gesloten deuren samen met de gemeente Rotterdam bezig met het opstellen van de ‘Basisovereenkomst Mobiliteit’, wat een voorwaarde in de eerder genoemde position paper was. In april 2018 stelt het college van B&W die overeenkomst vast. In dit mobiliteitscontract tussen gemeente en voetbalclub is werkelijk niets terug te vinden wat lijkt op wat er in de workshop door de supporters is aangedragen. Omdat er ook nooit verslag is gedaan door Feyenoord van de workshop in januari, hebben de aanwezigen het gevoel dat men voor jan met de korte achternaam heeft deelgenomen.

Gedurende 2018 neemt de onvrede toe. Niemand voelt zich betrokken: omwonenden klagen in de media, bedrijven die uitgekocht moeten worden melden dat dit nog steeds niet rond is en ook de supporters voelen zich niet gehoord. Maar de Feyenoord City-trein dendert voort en om de buitenwereld duidelijk te maken dat echt iedereen betrokken wordt door de organisatie, publiceert Feyenoord City op 2 mei het volgende. Let vooral op de laatste zin: ‘Specialisten van de club en de supporters praten mee, evenals experts op het gebied van media- en evenementenproductie. Dat gebeurt doorlopend door middel van gesprekken, workshops en praktijkbezoeken, waarbij zij hun wensen en ideeën benoemen en onderbouwen. Met supporters vonden bijvoorbeeld supportersreizen plaats. De inbreng wordt nauwkeurig geëvalueerd, uitgeschreven en teruggekoppeld met de partij die ze heeft ingebracht. Zo stellen we zeker dat de inbreng juist is geïnterpreteerd en dat die bijdraagt aan de verwezenlijking van de top eis, de gedeelde ambitie van alle belanghebbenden.’

Feyenoord City zegt dus aan nauwkeurige evaluatie te doen, om zo zeker stellen dat de inbreng juist is geïnterpreteerd. De organisatie wordt om die reden begin mei benaderd met de vraag wie het verslag van de workshop mobiliteit uit januari (!) gelezen heeft en vanuit welke supporters of welke groepering er dus terugkoppeling is gekomen? Het antwoord volgt een week later: het verslag van die bijeenkomst is nog niet gedeeld. Oftewel, om in de eigen Feyenoord City terminologie te blijven: men heeft niet zeker gesteld dat de inbreng juist is geïnterpreteerd met de partij die ze heeft ingebracht, de supporters in dit geval. Desondanks zet Feyenoord City door, gaat het mobiliteitscontract naar de gemeente ter ondertekening en houdt Feyenoord vol dat iedere supporter die betrokken wil zijn serieus genomen wordt.

Op 17 mei komt dan eindelijk het concept-verslag van de bezoekersreis van 29 januari. Meer dan 3,5 maand na dato krijgen de supporters dus zicht in hoe hun inbreng is geïnterpreteerd en krijgen ze de mogelijkheid om daar correcties in aan te brengen. Er zijn drie supporters die van dat laatste gebruik van maken, de andere twintig nemen niet eens meer de moeite aangezien het mobiliteitscontract toch al bij de gemeente ligt. Wat valt op in de conceptversie: vrijwel de hele tekst is geframed richting de door Feyenoord City gewenste eindsituatie. Drie voorbeelden.

  • Bij de ‘belangrijkste conclusies’ staat geschreven: ‘eigen keuzes kunnen maken -> accepteren daardoor veel ongemak’. Dat is opvallend, want geen van de aanwezigen heeft het over ongemak gehad die avond. De groep supporters gaf unaniem aan dat iedereen weet precies waar vooraf te parkeren om na afloop zo makkelijk mogelijk (daarbij rekening houdend met afsluitingen, files, etc.) weer naar huis te kunnen. Het was alleen de gespreksleider van Feyenoord City die dat ongemak noemde: hij was van mening dat een kwartier lopen ver weg is. De supporters allemaal niet.
  • In het concept-verslag staat letterlijk: ‘voor terugweg: mogelijkheid om drukte te spreiden?’. Geen van de supporters is hier over begonnen. Realistisch als de aanwezige supporters waren, is aangegeven dat je weet dat als er 50.000 man ergens tegelijk weggaat, je altijd langer bezig bent dan wanneer je met 500 man weggaat. De gespreksleider stelde deze vraag maar hem beantwoorden interesseerde de aanwezige supporters niet, er kwam dus geen antwoord. Toch doet het concept-verslag de suggestie dat dit vanuit de groep is gekomen. Dit is dus het concept-verslag dat ruim 3 maanden binnen de organisatie van Feyenoord City het enige officiële verslag van de bezoekersreis was.
  • Het volgende staat geschreven bij de vraag waar verbetering mogelijk is: ‘Parkeren op afstand is alternatief.’ En er staat ook: ‘Wel goede pendelvoorzieningen nodig.’ Dat dat er staat is bijzonder, want ook dit was niet zo in de groep besproken. De groep supporters was vrij duidelijk: voor hen is dat allebei geen aantrekkelijk alternatief. Het gaat de reis veranderen en juist de volledig eigen keuze bij iedere minuut in de reis naar het stadion maakt dat supporters doen wat ze doen.

Twee weken nadat bovenstaande drie punten zijn teruggekoppeld aan Feyenoord City word ik gebeld door XTNT, het verkeerskundige adviesbureau dat door Feyenoord is ingehuurd voor het mobiliteitsvraagstuk. Er volgt een fijn en duidelijk gesprek, naar mijn reactie is duidelijk serieus gekeken. Er is eerst navraag gedaan bij de gespreksleider van die avond. Kort samengevat waren dit de antwoorden op bovenstaande punten. Het laat mooi zien hoe bizar het is dat de waarheid van de gespreksleider 3,5 maand op de plank heeft gelegen als uitkomst van de bezoekersreis:

  • ‘Hij bedoelde het meer prikkelend. We halen de tekst ‘accepteren daardoor ongemak’ er uit.
  • ‘Joep zei inderdaad dat die mogelijkheid om drukte te spreiden niet zo is gezegd, dit was meer zijn conclusie. We denken dan ook dat deze zin er niet in moet staan, we gaan hem weghalen.’
  • ‘Dit is ook weer een punt waar Joep op heeft aangestuurd. Ik maak ideaalbeeld dikgedrukt zodat dat supportsbeeld duidelijker wordt en de opsomming van alternatieven daaronder maak ik kleiner, want dat zijn de alternatieven vanuit de organisatie.’

In het definitieve verslag heeft XTNT het dus aangepast. Dat is fijn, maar wat voor de supporters minder fijn is dat gedurende 133 dagen, oftewel 19 weken lang, de waarheid van Joep de uitkomst was van de supportersreis. Een waarheid, die compleet los staat van de daadwerkelijke participatie door de supporters. Overigens is met het definitieve verslag niets meer gedaan door Feyenoord City. Het laat ons een structureel probleem zien. De wijze waarop Feyenoord City met de gegeven input op een avond daadwerkelijk aan de slag gaat, laat zien hoe serieus de inbreng van de betrokkenen wordt genomen. Men biedt weliswaar de mogelijkheid om te participeren, maar er wordt vervolgens niets mee gedaan. Behalve dan dat participatiedashboard bijwerken…

Charmeoffensief om het tij te keren
Feyenoord City heeft ondertussen ook door dat de mogelijkheden tot echt inspraak minimaal zijn en dat de supporters te weinig worden betrokken bij het proces. Voor projectleider Frank Keizer hoeft dat ook helemaal niet, hij heeft meermaals aangegeven er ook helemaal niet op te zitten te wachten. Participeren is volgens Keizer echt iets anders dan inspraak hebben. Voor de supporters en omwonenden is participeren echter het gevoel mee te tellen. Participeren gaat over het beschikken over volledige informatie, over deelname aan essentiële overleggen en daarin gehoord worden. Van participatie kan je pas serieus spreken wanneer er iets met de input wordt gedaan. Tot op heden hebben de betrokkenen het gevoel dat er dus géén sprake is van participatie. Het bijhouden van een ‘participatiedashboard’ door Feyenoord City kan daar geen verandering in brengen, zoals Wouter van Yperen al terecht aangaf. Omdat ook de Veranda-bewoners weinig resultaten zien, kan gesproken worden van minimale participatie.

Het vervelende voor Feyenoord City echter, is dat de gemeenteraad participatie wel tot prioriteit heeft benoemd. Feyenoord City vreest vanwege de vele kritiekpunten dan ook dat ze in de volgende rapportage aan de gemeenteraad een onvoldoende krijgt op het onderdeel ‘participatie’. Dus wat doet ze in mei 2018? Ze start een charmeoffensief. De projectorganisatie gaat zich richten op een ‘bredere groep’ aanhangers, voor wie meerdere inspraakbijeenkomsten worden georganiseerd. Opvallend is dat de verslagen van de verschillende bijeenkomsten sinds het offensief door Feyenoord City keurig binnen twee weken op de website worden geplaatst. Niet eerder is dit vertoond. De communicatie en terugkoppeling beweegt dus van een dikke onvoldoende momenteel richting de voldoende. Maar of er ooit nog sprake gaat zijn van échte participatie met resultaten waar de participanten op zitten te wachten, dat zal de toekomst moeten uitwijzen.

Alles valt of staat met het draagvlak onder de bewoners en supporters. En aangezien er steeds meer supporters en vertegenwoordigers uit de omliggende wijken zich beginnen te roeren – niet uit het ideële beeld van participeren, maar vanuit angst en onvrede over de gang van zaken – ben ik benieuwd hoe lang de gemeenteraad dit nog laat gaan. Het is immers de gemeenteraad zelf die dit onderwerp op de agenda heeft gezet in mei 2017 en sindsdien waarschuwing na waarschuwing en zorgen na zorgen over mobiliteit en participatie heeft afgegeven. De raadsleden kunnen zich er later niet op beroepen niet te hebben geweten dat de projectorganisatie Feyenoord City geheel haar eigen gang is gegaan!

Noot: In een eerdere versie van dit artikel was ook het verhaal van een bestuurslid van de Stichting Bewonersbelangen de Veranda Rotterdam opgenomen. Omdat de bovenstaande tekst toch teveel afwijkt van de benadering die de stichting consequent wil voeren, is het verhaal van de BBV niet opgenomen. Zij willen hun kritiek op het participatieproces doseren, dit artikel met drie verschillende casussen is voor hen te veel in één keer.

Stadslog